Etappe – 12, Hertogenpad
De laatste etappe van het Hertogenpad. Deze etappe begint in Roggel en eindigt in Roermond. We wandelen verder door het Leudal richting Horn en verder richting het eindpunt, Roermond.
We starten deze etappe in Roggel en wandelen door het gebied van de Roggelse beek.
Kardinaalsmuts
Voormalige klooster St. Elisabeth
Monument van Verdraagzaamheid bij het bezoekerscentrum van het Leudal.
Tekst op dit monument: De geschiedenis is de leermeester van het leven.
Elisabeth van Hongarije. Naamgeefster van het voormalige klosster en de watermolen welke nabij het bezoekerscentrum. Ook komt haar naam naar voren op andere manier. Denk hierbij o.a. aan de Sint-Elisabethsvloed uit 1421.
St. Elisabethmolen.
We wandelen verder door het dal van de Tungelroyse beek en het Starrenbosch
Karmozijnbes
Houterhof, gebouwd in het jaar 1800
Gewone Vlier
We wandelen verder richting Horn
Het kerkdorp Horn.
Verwijzing naar hoog water in de Maas.
Kasteel Horn
Kasteel Horn is een van de oudste, nog intacte ringburchten in Nederland. Het is gebouwd op een natuurlijke verhoging, oorspronkelijk vlak bij de Maas. De naam Horn, en haar alternatieve spellingen Horne, Hurnen en Hornin, stammen af van het Germaanse Hornjôn, dat heuvel of hoek in een moerassig land betekent. Het kasteel dateert vermoedelijk uit de 10e of 11e eeuw en was oorspronkelijk in handen van roofridders die inkomen verkregen door tolheffing op verkeer op de drukbevaren Maas. De oudst vermelde heerser van het gebied rondom het dorp Horn is Engelbert van Horn, zoon van Dirk van Horn. Het kasteel wordt voor het eerst vermeld in een brief uit 1243. Daarin staat dat Willem, Heer van Horn en Altena, het kasteel en het nabijgelegen dorp in leen heeft gekregen van de graaf van Loon. Doordat de Maas haar loop wijzigde kwam het kasteel zo ver van de Maas te liggen dat de mogelijkheid om tol te heffen verdween. Willem I van Horn verliet het kasteel en vestigde zich in Die Haeghe, de latere Aldenborgh, in Weert. Toen Jacob I van Horn in 1450 zijn graaftitel kreeg werd het kasteel het middelpunt en het bestuurlijk centrum van het graafschap Horne, een zelfstandige ministaat. De laatste graaf in de dynastie Van Horne was Filips van Montmorency. Hij werd door Filips II in 1568, samen met graaf Lamoraal van Egmont op de Grote Markt van Brussel onthoofd, hetgeen het startsein zou worden voor de Nederlandse Opstand tegen de Spaanse overheersers van de Nederlanden. Kasteel Horn werd sinds het midden van de dertiende eeuw bewoond door een rentmeester omdat de familie Van Horne meestal in Kasteel Nijenborgh in Weert verbleef. In 1798 werd het kasteel verkocht aan Marcel-Gérard Magnée uit Luik. Familie Magnée is nog steeds eigenaar.
Vanuit de kasteeltuin zicht op de Sint Martinuskerk
Rondom het kasteel ligt een prachtig park. In dit park liggen naast het kasteel ook een kasteelboerderij, een varkensstal, een dienstwoning met schuur, een grote schuur en een remise.
We wandelen verder richting Roermond en passeren daarbij het Lateraalkanaal Linne-Buggenum
Roermond
Sint Christoffelkathedraal
De Sint-Christoffelkathedraal in Roermond is de kathedraal van het bisdom Roermond. In 1410 werd met de bouw van een laatgotische kruiskerk begonnen als parochiekerk ter vervanging van een oudere kerk buiten de stad. Later in de vijftiende eeuw werden de bouwplannen van de kerk ingrijpend gewijzigd: het koor werd tot hallenkoor uitgebouwd en het schip werd verbreed van drie naar vijf beuken. Bij de stadsbrand in 1554 is de kerk (vrijwel) geheel uitgebrand, en later herbouwd. De Sint-Christoffel werd in 1661 kathedraal van het in 1559 opgerichte bisdom Roermond, nadat de niet nu meer bestaande Heilige Geestkerk korte tijd als zodanig fungeerde. Aan de kerk werd een kathedraalkapittel verbonden dat nog steeds functioneert. In de kerk vinden alle belangrijke gebeurtenissen van het bisdom plaats, zoals priesterwijdingen en de installatie van een nieuwe bisschop. Op de kathedraal staat een gouden beeld van Sint Christoffel.
Het bewogen verleden van de Sint-Christoffelkathedraal
Het verleden van de Sint-Christoffelkathedraal is op zijn zachtst gezegd nogal roerig te noemen. Door verschillende rampen, waaronder een stadsbrand, de beeldenstorm, plunderingen door troepen van Willem van Oranje, blikseminslag en storm, moest de kerk het regelmatig ontgelden. Maar ook door de strategische ligging werden de kerk en de toren vele malen verwoest. De zwaarste verwoesting had de kerk te verduren op 28 februari 1945. De Duitsers bliezen de toren op om te voorkomen dat Engelse troepen deze konden gebruiken als uitkijkpost. De kerk bleef achter als een ruïne. Eén dag later werd Roermond bevrijd. Pas in 1957 was de herbouw van de kerk voltooid.
De Kathedraaltoren en ‘Sjtuf’
Op de 86 meter hoge kathedraaltoren prijkt sinds 1957 het gouden beeld van Sint Christoffel met Jezus op zijn schouders (in de volksmond liefkozend ‘Sjtuf’ genoemd). Het beeld is extra bijzonder voor de stad, want het draagt letterlijk de inwoners van Roermond met zich mee: zij kregen bij het hijsen van het beeld de kans om hun naam te noteren op een rol perkament die in een koker van het beeld werd gestopt.
Oude stadhuis Roermond
Het huidige Stadhuis van Roermond werd gebouwd tussen 1743 en 1762. Het Stadhuis van Roermond heeft een lange geschiedenis als bestuurlijk centrum van de stad. In de 18e eeuw was Roermond een belangrijke vestingstad in het Spaanse en later Oostenrijkse deel van de Nederlanden. Het Stadhuis fungeerde als de zetel van het stadsbestuur en was daarmee het hart van politieke besluitvorming, rechtspraak en administratie. Tijdens de Franse tijd (1794-1814) werd het Stadhuis omgevormd tot het Hôtel de Ville, waarbij het Franse bestuur zijn intrek nam. Na de Franse periode keerde het Stadhuis terug naar zijn oorspronkelijke functie als Nederlands administratief centrum.
De wapens op het stadhuis van links naar rechts:
- Wapen van Gelre
- Wapen Roermond
- Wapen Limburg
Spreekt voor zich….
Pand uit de Jugendstil periode
Pand uit 1900.
De naam Munster is afkomstig van het Latijnse monasterium wat klooster betekent. Begin dertiende eeuw werd de kerk gebouwd als kloosterkerk voor de abdijgemeenschap van cisterciënzerorde in Roermond. De kerk werd ook gebouwd als grafkerk voor Graaf Gerard van Gelre. De kerk is het enige overblijfsel van een abdij voor Cisterciënzer nonnen, gesticht in 1218 door Graaf Gerard IV van Gelre. De graaf hoopte met de abdij een belangrijke impuls te leveren aan de culturele en economische ontwikkeling van de stad, zodat Roermond kon uitgroeien tot de hoofdplaats van Opper-Gelre. Ook hield hij er rekening mee dat hij en zijn vrouw in de abdijkerk begraven zouden worden.
Grote rampen zijn aan het gebouw grotendeels voorbijgegaan, zodat veel van het originele karakter bewaard is gebleven. Toch wijkt het aangezicht van de huidige Munsterkerk volkomen af van het oorspronkelijke ontwerp. Dit is vooral het gevolg van de ingrijpende restauratie tussen 1863 en 1890 onder leiding van P.J.H. Cuypers.
Deze beroemde Roermondse rijksbouwmeester/architect sloopte onder meer de 18e eeuwse klokketoren en bouwde aan de westzijde van de kerk twee torens met spitsboogvensters. Daarnaast bracht hij de oostelijke torens op gelijke hoogte met de torens aan de westzijde. Een ware metamorfose was het gevolg, hetgeen niet iedereen hem in dank heeft afgenomen. De meest recente wijziging werd echter niet door Cuypers aangebracht maar door de aardbeving van 1992. Als gevolg hiervan moesten de torens aan de oostzijde worden herbouwd.
P.J.H. Cuypers.
Zijn naam wordt vaak in één adem genoemd met het Rijksmuseumgebouw (1876-1885) en het Centraal Station (1881-1889), beide in Amsterdam. Cuypers was echter in de eerste plaats een architect van kerken. Petrus Josephus Hubertus Cuypers wordt op 16 mei 1827 geboren in Roermond. Op diverse plaatsen in de Roermondse binnenstad is de invloed van Cuypers nog steeds terug te zien. Buiten Roermond zijn het Rijksmuseum, het Centraal Station in Amsterdam en Kasteel de Haar in Haarzuilens zijn meest beroemde werken.
Pas de Deux
De bronzen vrouw die aan de voet van de Munsterkerk met gesloten ogen en lege gespreide armen een pas de deux danst met iemand die alleen zij kent. Voor haar klinken alleen nog de in de tijd gestolde bronzen woorden van iemand die ze ooit kende en intens moet hebben liefgehad.
Het Prinsenhof
De synagoge werd gebouwd in 1853 en was gelegen achter een voorhuis. Het voorhuis werd in 1896 herbouwd in eclectische stijl met daarin twee winkelpanden, een joodse school en een woonhuis. Tussen beide winkelpanden loopt een gang naar de achtergelegen synagoge. De voorgevel van het pand wordt versierd met een natuurstenen ornament dat de tien geboden tussen zuilen toont en dat gedekt is door een fronton. Hierboven een ronde lijst voorzien van een davidsster. De synagoge van 1853 werd door een geallieerd bombardement op het Roermondse station verwoest. De joodse architect A. Osnowicz ontwierp een nieuwe synagoge die in 1953 op de plaats van de voorganger werd gebouwd. In 1986 werd de Joodse gemeente opgeheven aangezien deze te klein was geworden om erediensten mogelijk te maken.
En zo komen we aan het eind van deze etappe en van het Hertogenpad.
Roggel – Roermond. Een wandeling van 16 km.
Een Zeeuw in Bergen 