Etappe – 7 Munkzwalm – Michelbeke

De wandeling begint in Munkzwalm en wandelen verder langs de Zwalm. Verderop gaan we verder langs de Molenbeek via Velzeke-Ruddershove langs de Bettelhovebeek richting Zottegem. Vanaf daar wandelen we verder richting Sint-Goriks-Oudenhove en het eindpunt van deze etappe, Michelbeke.

We wandelen verder langs de Zwalm, een bijrivier van de Schelde en een van de belangrijkste waterlopen in de Vlaamse Ardennen 

De Zwalmmolen

Zwalmmolen of Ten Bergemolen, één van de vijf nog bewaarde watermolens op de Zwalmbeek in Zwalm. Reeds vermeld in 1040 en tot de Franse revolutie toebehorend aan de Gentse Sint-Pietersabdij.  Deze molen krijgt voor het eerst de aanduiding “Sualme Meulen” op een figuratieve kaart gemaakt in opdracht van bisschop Antonius Triest. De molen deed oorspronkelijk dienst voor het malen van koren en lijnzaad. Later werd hier ook cichorei, maïs, rijst, tabak en graan vermalen.

We wandelen verder over het Jan de Lichte pad.

Halverwege de 18de eeuw dwaalde in de buurt van Velzeke een zekere Jan de Lichte rond. Gedreven door armoede ging hij samen met zijn Bende van Jan de Lichte over tot diefstallen, overvallen en zelfs moord. Hij groeide uit tot een soort Vlaamse Robin Hood.

De Romeinse weg Bavay-Velzeke  Viae Romanae is een Belgisch-Franse  toeristische route langs het traject van de voormalige Romeinse heirbaan tussen Bavay en Velzeke. De weg werd tijdens de Romeinse bezetting  aangelegd om troepen snel te kunnen verplaatsen, later had de weg vooral een handels- en vervoersfunctie.

In de verte doemt de Sint Martinuskerk van Velzeke-Ruddershove op.

Wachtspaarbekken Bettelhovebeek

Na kanalisatie van de Bettelhovebeek werd het spaarbekken in 1982 aangelegd om overstromingen bij de samenvloeiing te vermijden. Door aanvoer van slib ontstond in het spaarbekken een moeras. De Bettelhovebeek ligt naast het Jan de Lichtepad, een wandelpad dat genoemd is naar de bekende Zottegemse struikrover Jan de Lichte.

We wandelen verder naar Zottegem.

Kweeperen in het Beislovenpark

Kasteel van Egmont.

Zottegem laat zich sinds de jaren dertig van de vorige eeuw kennen als Egmontstad, een eerbetoon aan Lamoraal van Egmont, in Nederland bekend als de graaf van Egmont, de onfortuinlijke graaf die tijdens de troebelen van de late zestiende eeuw in Brussel op het schavot belandde. Zottegem heeft heel wat tastbare herinneringen aan Lamoraal bewaard: twee (!) identieke standbeelden op minder dan vijfhonderd meter van elkaar,

De oorsprong van het kasteel klimt als burcht minstens op tot de elfde eeuw. Al ten tijde van de oudst bekende heer van Zottegem blijkt er in 1083 al een versterking bestond. Geen imposante burcht, maar eerder een plattelandswoning die tot een castrale motte werd uitgebouwd, met vrijwel alles in aarde en hout. Een paar decennia later wordt de donjon in natuursteen opgetrokken, evenals de kapel. 

In het kasteel is nu de bibliotheek gehuisvest.

Beeld van de graaf van Egmont bij het kasteel.

We wandelen verder richting de markt.

Art Nouveau in Zottegem

Heldenmonument in Zottegem

Oorlogsmonument dat werd opgericht op 25 september 1921 ter nagedachtenis van de Zottegemse slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog.

Op de markt vinden we het tweede beeld van de graaf van Egmont.

O-L-Vrouw-Hemelvaartkerk

De geschiedenis van het bouwwerk gaat terug tot de 12de eeuw, toen een parochiekerk werd gebouwd ter vervanging van de burchtkapel (en dorpskerk) van het Egmontkasteel. In 1162 werd het patronaatsrecht van de kerk geschonken aan de abdij van Mont-Saint-Martin (die in Strijpen een priorij had). In de 14de eeuw werd het Romaanse kerkgebouw herbouwd tot een gotische kerk en kwam ze terug in handen van de plaatselijke heer. De kasteelheren werden de lekenpatronen van die kerk en duidden als financieel-materieel beheerder de parochiegeestelijken aan. Tussen de 16de en de 18de eeuw werd aan het gotische kerkgebouw, toen een eenbeukige kruiskerk met achthoekige vieringtoren en een naaldspits, weinig veranderd.

Eclectisch burgerhuis uit begin 20e eeuw.

Eclectisch betekent eigenlijk ‘het beste uitkiezend’. Het woord eclectisch draait om het combineren van allerlei elementen. Het samenvoegen van stijlelementen uit voorgaande stijlperiodes. Het idee hierachter is dat sommige dingen gewoon zó goed zijn, dat hun waarde behouden door de jaren heen.

Ook deze gebouwen zie je in Zottegem

Het administratief centrum van Zottegem

Dit oude fabriekgebouw in Zottegem behoorde toe aan de N.V. ‘The Sanitary Underwear Company’, opgericht in 1909. Het bedrijf, dat gespecialiseerd was in de vervaardiging van ondergoed, richtte zich aanvankelijk bijna uitsluitend op de Britse markt, wat zijn Engelse naam verklaart. Het opmerkelijke gebouw was een van de eerste betonconstructies van België. Ook het interieur van het complex (kolommen, balken, vloeren) is volledig in beton uitgevoerd. In 1993, een jaar na het faillissement van de onderneming, werden de leegstaande gebouwen aangekocht door de intercommunale ‘Land van Aalst’. Het hoofdgebouw, de achthoekige fabrieksschoorsteen en twee stoomketels uit 1909 werden in 1995 beschermd als monument omwille van hun industrieel-archeologische waarde. Intussen werd het beschermde deel van de fabriek eigendom van de stad, die het heeft ingericht tot een administratief centrum.

Links een woning in de Amsterdams stijl, rechts Art Deco huizen uit 1930

We verlaten Zottegem en wandelen verder richting Sint-Goriks-Oudenhove.

Sint-Goriks-Oudenhove

Typisch landbouwersdorp. In de 14de eeuw vermeld als “Sente Gheericx Houdenhove”. Het dorp hing af van de baronie van Zottegem en telde twee heerlijkheden: het “Huis te Oudenhove” met omwald kasteeltje en “Ter Kraaien”. 

Sint-Gaugericuskerk, Voor het eerst vermeld in 1172, toen de bisschop van Kamerijk de kerk schonk aan de abdij Mont-Saint-Martin. Misschien werd de kerk al veel eerder opgericht.

De Sint-Gorikskerk of Sint-Gaugericuskerk van Sint-Goriks-Oudenhove  bevat romaanse elementen die teruggaan tot de 12de eeuw, namelijk de hoofdbeuk uit roodbruine ijzerzandsteen. De kerk is toegewijd aan de heilige Gorik van Kamerijk.   In het traptorentje zitten twee grijnzende maskers in ijzerzandsteen verwerkt. Volgens een legende verwijzen die naar een conflict tussen de pastoor en de lokale heer, waarbij de pastoor de aparte toegangsdeur voor de heer dicht had laten metselen. 

We wandelen verder naar het eindpunt van deze etappe, Michelbeke.

Munkzwalm – Michelbeke. Een wandeling van 17,8 km over heuvelachtig terrein